அநேகமாக பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் திருவண்ணாமலையில் என் இனிய தோழர் வே.மு. பொதியவெற்பனின் இலக்கிய பணியின் ஐம்பதாவது ஆண்டு நிறைவு பாராட்டு விழா நடந்தது.
இந்த விழாவை திருவண்ணாமலை வம்சி பதிப்பகத்தார் முன்னின்று நடத்தினர். வம்சி பவா எல்லா ஏற்பாடையும் கவனித்துக் கொண்டார்.
அந்த பாராட்டு விழாவில் பேராசியர் கல்யாணி, மார்க்ஸிய இலக்கியத் தோழர் தமிழ்ச்செல்வன், பேராசிரியர் பழமலை, நான் இன்னும் பலர் கலந்துக் கொண்டோம். இந்தக் கூட்டத்தில் கொஞ்சம் தீவிர மார்க்ஸிய சிந்தனைக் கொண்ட தோழர்களும் கலந்துக் கொண்டனர்.
அந்தக் கூட்டத்தில் மார்க்ஸிய இயக்கத்தில் நேரடித் தொடர்பு கொண்டிராதவனாக நான் மட்டும்தான் இருந்தேன்.
வே.மு.பொதியவெற்பனுக்கும் எனக்கும் உள்ள தொடர்பு நாற்பத்திரண்டு ஆண்டு பழமையுடையது. இன்றும் புதுமையாகவே தொடரக் கூடியது.
அந்தக் கூட்டத்தில் வந்திருந்தவர்களில் என்னளவுக்கு அவருடன் நீண்ட கால தொடர்புடையவர் அப்போதைக்கு யாருமில்லை.
பொதியவெற்பன், அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழகத்தில் தி.க காரராக நடைப் போட்டு வந்த தனித்தமிழ் இயக்கத்துக்காரர்.
அவருக்கும் எனக்கும் அண்ணாமலையில் கால வித்தியாசம் நான்காண்டுகளாகும். அண்ணாமலையில் பி.ஓ.எல்லை முடித்து அவர் துறையை விட்டு வெளியே வந்த ஆண்டு நான் தமிழ்த் துறைக்குள் நுழைந்தவன்.
ஆனாலும் எங்கள் நட்பு அண்ணாமலையில் தொடங்கியது. தொடர்ந்துக் கொண்டிருக்கிறது.
அண்ணாமலைப் பல்கலைக் கழக பேராசிரியராக இருந்த பேராசிரியர் கலைமாமணி உளுந்தூர்ப் பேட்டை சண்முகம் ஐயா இல்லம்தான் எங்களின் நட்புக் கூடாரம். அங்கே பத்தாண்டு முன்பு படித்த பேராசியர் ஆ.சிவசுப்ரமணியம் தொடங்கி, தர்மபுரி கீரன், பொதியவெற்பன், பேராசிரியர் டாக்டர் ஆல்பென்ஸ், தி.நகர் ராமகிருஷ்ணா மேல்னிலைப் பள்ளி தலைமையாசிரியாக இருந்த அம்மையப்பன், புலவர் சங்கரன், புலவர் தஷ்ணாமூர்த்தி, மௌன சாமிகள் மடாதிபதி சுந்தரமூர்த்தியார், தில்லைக் கலைமணி, இஞ்சினியர் செல்வக்குமார், புலவர் பாண்டியன், பெங்களுருல் தமிழாசிரியராக பணிபுரிந்த காமராஜர், தகடூர் பாவாணன், நான் என இப்படி ஒரு பட்டியல் நீளும்.
இந்த நீண்ட பட்டியலைச் சொல்வதற்கு ஒரு காரணம் உண்டு. இவர்களில் மூன்று இயக்கங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் மட்டுமே இருந்தனர்.
இவர்களில் ஒரு பிரிவினர் மார்க்ஸிய இயக்கத்திற்குரியவர்கள். மற்றொரு பிரிவினர் பெரியாரிய (தி.க) கோட்பாடிற்குரியவர்கள். அடுத்த பிரிவினர் பக்தி மார்க்கத்தில் ஈடுபாடுள்ளவர்கள்.
மார்க்ஸிய, பெரியாரிய தத்துவக் கூறுகளுக்கு அன்றைய காலகட்டத்தில் உடன்பாடு கடுகளவும், முரண்பாடு மலையளவும் உண்டு.
அதைவிட ஒரு பெரிய வேடிக்கை. எங்களுடைய வாக்குவாதங்களையும் விமர்சனங்களையும் முன்வைத்து மோதிக் கொள்ளும் இல்லமோ உளுந்தூர்ப் பேட்டை சண்முகம் ஐயாவிற்கு உரியது. ஐயாவோ தீவிர பக்த சிரோண்மணி.
கிட்டத்தட்ட ஐயாயிரத்திற்கும் அதிகமான பக்திப் பாடல்களை இன்று தமிழகத்தினுடைய சீர்காழியார் குரலிலும், இன்னும் வீரமணி போன்ற பக்தி பாடகர்கள் பாடல்களை எழுதிக் குவித்தவர் ஐயா அவர்கள்.
அவருக்கு நேர் முரண்பட்ட கோட்பாடுகளைப் பற்றி விவாதித்துக் கொண்டிருக்கும் எங்களுக்கு உணவு பரிமாறி ஊக்கப் படுத்திக் கொண்டிருந்தவர் ஐயா.
வே.மு.பொதியவெற்பன் அன்றைக்கு முரட்டுத்தனமான தி.க காரர். தனித்தமிழை எந்த நிலையிலும் விட்டுக் கொடுக்காத கடினமான நடைமுறைக்காரர். இதற்கு நேர் முரண்பாடு கொண்டவர்கள் நானும் என் சில நண்பர்களும். ஆனாலும் பொதியவெற்பன் அவர் கொள்கையிலிருந்து பின்வாங்குவதே இல்லை. நாங்களும் விட்டுவிடுவதாய் இல்லை.
இறுதியில் தனித்தமிழ் இயக்கத்தை விட்டு பொதியவெற்பன் தன் வலக்காலை எடுத்து வெளியே வைத்து வெளியேறத் தொடங்கினார். இந்தச் செயலுக்கு என்னுடைய பங்கு கணிசமாக உண்டு.
பெரியாரிய சிந்தனை மட்டுமே முழுமைப் பெற்ற சிந்தனை என்ற பிடிவாதத்தில் இருந்த பொதியவெற்பனை மார்க்ஸிய ஞானத்துக்குள் கொண்டு வந்து சேர்த்தவர்களில் எனக்கும் ஒரு இடம் உண்டு.
இப்பொழுது திருவண்ணாமலைக் கூட்டத்திற்கு வருகிறேன். திருவண்ணாமலையில் நடந்த பாராட்டு விழாவிற்குப் பின்னர், நண்பர்கள் நாங்கள் சிலர் தனித்திருந்து விவாதித்துக் கொண்டிருந்தோம்.
பெரியாரியம் முழுமையாக விவாதிக்கப் பட வேண்டிய ஒன்றுதான். அதற்கு மேலும் அதில் சில பிழைகள் இருக்கிறது என்பதையும் ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும். அப்பிழைகளும் நீக்கப் பட வேண்டிய ஒன்றுதான் என்பதையும் ஏற்றுக் கொண்டுதான் தீர வேண்டும். பெரியாரியம் ஒரு புனித நூலைப் போல கருதப் பட வேண்டிய ஒன்றல்ல.
இன்னும் சொல்லப் போனால் பெரியாரியம் சில வேண்டத்தகாத பாரதூர பிரச்சினைகளை தமிழகத்திற்கு கொண்டுவந்து சேர்த்தது என்பதையும் மறுக்கத் தேவையில்லை.
சில நண்பர்கள் இது சிந்திக்க வேண்டியது என்றார்கள். சில நண்பர்கள் இது தேவையற்ற முரட்டு விவாதம் என்றனர்.
நான் அன்று முன்வைத்த பெரியாரியம் பற்றிய இந்த விவாதத்தை இன்னும் மாற்றிக் கொள்ளவில்லை. நான் மாற்றி கொள்ள வேண்டியதற்கு தேவையான ஆதாரங்கள் இன்றுவரை கூட என்னிடம் இல்லை.
சுதந்திர போராட்ட கால இறுதிக் கட்ட தமிழகம். இயக்கங்களின் ஒன்றிணைந்த போராட்ட களமாக இருந்தது.
சுதந்திரத்திற்குப் பின் தமிழக சமூக வாழ்க்கை வேறொரு திசையை நோக்கி செலுத்தப் பட்டது.
காங்கிரஸ் இயக்கத்தில் வலுவான தலைவரில் ஒருவராக இருந்த பெரியார் வா.வே.சு ஐயரின் குருகுலத்தில் நடத்தப் பட்ட பிராமணர், பிராமணர் அல்லாதார் என்ற சாதிப் பிரிவை கண்டித்துப் போர்க்குரல் எழுப்பிய பெரியாருக்கு காங்கிரஸில் ஆதரவு இல்லை.
இதுபற்றி விவாதித்த திரு.வி.க தலைமை தாங்கிய திருவாரூர் கூட்டத்தில் திரு.வி.க முதல் ராஜாஜி வரை இந்தப் பிரச்சனையில் பெரியாரை ஆதரிக்காததினால் பெரியார் அரசியல் வாழ்வை விட்டு வெளியேறினார். தன்னை சமுதாயத் தலைவராக முன்னெடுத்துக் கொண்டார்.
இந்தச் செயல்பாடு வரவேற்கத் தக்கது. ஆனால் பெரியார் தொடர்ந்த அந்த இயக்கம் முழுமையான முன்னேற்ற சிந்தனைகளை முன்னெடுத்து போராட்டக் களத்தைத் தொடர்ந்ததா? என்ற வினா எழுப்பப் படுமானால் வருகிற பதில்களில் இல்லை என்றோ, அல்லது மறுத்தோ, மழுப்பலாகவோ வரலாறு பதிலை வைத்திருக்கிறது.
பெரியார் நாத்திக வாதத்தை முன்னெடுத்தார். அது குற்றமல்ல. ஆனால் பெரியார் வைத்த நாத்திக வாதம் பிராமண எதிர்ப்பாகவும், இந்து மத மறுப்பாகவும் மட்டுமே பூதாகரமான தோற்றம் பெற்றது.
பெரியாரின் பெண்ணியம் இன்றுவரை நம்மால் அதிகம் பேசப்படக் கூடிய நல்லதொரு சிந்தனை. ஆனாலும் அதுவும் பெரியார் தொடங்கிவைத்த சிந்தனையோடு தன்னை நிறுத்திக் கொண்டு மேலும் சிந்திக்க மறுத்து சண்டித்தனம் செய்துக் கொண்டிருக்கிறது.
அந்தக் காலகட்டத்தில் பெரியாரிய கோட்பாட்டுக்கும் , மார்க்ஸிய கோட்பாட்டிற்கும் அடிப்படையிலும் தோற்றத்திலும் சிந்தனையிலும் செயல்பாடுகளிலும் நிரம்பவே முரண்பாடுகள் இருந்தன.
மார்க்ஸியம் பெற்றிருக்க வேண்டிய ஒரு பிரம்மாண்டமான வளர்ச்சிக்கு சின்ன தடைக்கல்லாக பெரியாரியம் இருந்தது. இது வேதனைக்குரியதாக இருந்தாலும் உண்மையானது.
மார்க்ஸியத்திற்குரிய தடை என்பதால் பெரியாரைப் புறக்கணிக்க முடியாது. ஆனால் பெரியார் முன்வைக்க வந்த மத ஒழிப்பு செயல்பாடு தன்னுடைய செயலில் பின்னடைவுப் பெற்று அதற்குப் பதிலாக சாதி அமைப்புக்கள் வலுப்பெற எதிர்வினை ஆற்றிவிட்டது என்பதை வரலாற்றில் மறைத்துவிடக் கூடாது.
சுதந்திர இந்தியாவில் தமிழகத்தில் வளர்ந்து செழித்திருக்க வேண்டிய பெரியாரிய கோட்பாடு இன்றுவரை ஒரு குறிப்பிட்ட வளர்ச்சியைக் கூட தொடவில்லை.
பெரியாரில் இருந்து ஏதேதோ காரணம் கூறி வெளிவந்த அண்ணாதுரை உருவாக்கிய தி.மு.க இன்று பிடித்திருக்கக் கூடிய இடத்தைக் கூட இன்னும் பெரியார் இயக்கம் பிடிக்கவில்லை.
தி.மு.க விலிருந்து வெளியேறி எம்.ஜி.ஆர் உருவாக்கிய அ.இ.அ.தி.மு.க தொட்டிருக்கும் எல்லையைப் பெரியாரிய தத்துவம் இன்றுகூட எட்டிப் பார்க்கவில்லை.
ஆனால் பெரியாரிய சிந்தனை என்ற பேனர் இயக்கங்கள் முற்றிலுமாக முடிந்து விடவும் இல்லை. இன்று ஏற்பட்டிருக்கும் பல முன்னேற்றங்களுக்கு அதாவது தலித்திய முன்னேற்றம், பெண்ணிய உரிமைப் போராட்டம் இவைகளுக்கு எல்லாம் பெரியாரியம்தான் பாதை அமைத்துக் கொடுத்தது என்ற பேச்சு இன்றும் தமிழகத்தில் இருக்கிறது. ஆனால் இதில் முழு உண்மை இல்லை.
இன்னொருபுறம் தமிழகத்தில் இன்று இருக்கக்கூடிய சாதியப் பிரிவுகள் சற்றுக் கைக்கோர்க்கப் பட்டு மதவெறி தத்துவத்தை அவர்களுக்குள் திணித்து வேறொரு களத்திற்கு அவர்களைக் கொண்டு செல்லும் எதிரிகளுக்கு தீனிப் போடும் கருத்துக்களை பெரியாரியத்தின் கோட்பாட்டிலிருந்துதான் மறைமுகப் பிரச்சாரம் செய்து உருவாக்கி இருக்கிறார்கள்.
பெரியார் இந்துமத விரோதி. இந்துக்களை மட்டுமே மோத வந்த ஒரு பிற்போக்குவாதி மற்ற மதங்களோடு சமரசம் செய்துக் கொண்ட சாதுர்யவாதி என்றெல்லாம் காட்டப்பட்டு இந்து - முஸ்லிம், இந்து - கிருத்துவ மோதல்களுக்கு தீனியும் பெரியாருடைய பூர்த்திப் பெறாத திட்டக் குடோனிலிருந்துதான் இன்றும் கொண்டுவந்து தரப் படுகிறது.
பெரியாரியம் இன்றும் இருக்கிறது. அழிந்துவிடவில்லை. இது ஒன்றே அது உயிர் வாழ்கிறது என்பதற்கு அடையாளம் என்ற விவாதத்திலும் எனக்கு முழுமையான உடன்பாடு கிடையாது.
பெரியார் தத்துவத்தையும் இயக்கத்தையும் மட்டும் விட்டு போகவில்லை. பலப்பல கோடிகளையும் விட்டுப் போயிருக்கிறார்.
இந்தப் பல கோடிச் சொத்துக்கள் இருக்கும்வரை பெரியாரியம் என்ற ஒரு போர்டைத் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு ஒரு இயக்கம் இருந்துதான் தீரும். இது தத்துவ பலத்தால் அல்ல. பொருளாதார பலத்தால் நிற்கிறது.
தி.மு.க விற்கு பல கோடி சொத்துக்கள் இருக்கின்றன. தி.மு.க விலிருந்து இன்னும் எத்தனைப் பிரிவுகள் பிரிந்து போனாலும், தி.மு.க வினுடைய அரசியல் வாழ்வு ஒரு முடிவுக்கு வந்தாலும் தி.மு.க என்ற ஒன்று இருந்துக் கொண்டுதான் இருக்கும். அதற்குக் காரணம் அதற்கு இருக்கும் பல கோடிச் சொத்துக்கள்தான்.
அண்ணா தி.மு,க விற்கும் இதுதான் கதி. எம்.ஜி.ஆர் மறைவிற்குப் பின் அ.தி.மு.க விற்கு இருந்த பல கோடி ரூபாய் சொத்துக்கள் இல்லாதிருந்தால் ஜெயலலிதாவால் ஒரு அங்குலம் கூட அ.தி.மு.கவை முன்னெடுத்து வந்திருக்க முடியாது.
இன்று சர்வ வல்லமைப் படைத்ததாக அ.தி.மு.க காரர்கள் அவர்கள் தலையில் தூக்கி வைத்திருக்கும் தெய்வத்திரு அம்மாவும், அந்தக் கட்சியின் கோடிக்கணக்கான சொத்தும் இணைந்திருக்கும் வரைதான் அம்மா புராணம் அரங்கேறிக் கொண்டிருக்கும்.
எம்.ஜி.ஆரின் மனைவி ஜானகி அம்மாவின் கதி என்ன என்பது நமக்கு தெரியும். இதுவே அதற்கு உதாரணம்.
காங்கிரஸ் 1967 உடன் தமிழகத்தில் காலாவதியாகி விட்டது. ஆனாலும் அனைத்துத் தேர்தல்களிலும் காங்கிரசிற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட சதவிகித வாக்கு கிடைக்கிறது. அது தோழமையால்தான் என்பது உண்மை என்றாலும் காங்கிரசிற்கு இருக்கும் கோடிக்கணக்கான சொத்துக்கள் தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் தங்கி இருக்க ஒரு மூல காரணம் என்பதை மறக்கக் கூடாது.
மத்தியில் காங்கிரஸ் தொடர்ந்து ஆட்சியில் இருந்தாலும் தமிழகத்தில் அது ஸ்திரம் பெற சொத்து ஒரு மூல காரணம். மூப்பனார் காங்கிரஸை விட்டு வெளியே வந்து கட்சியை ஆரம்பிக்கும் பொழுதும் சத்தியமூர்த்தி பவன் சார்ந்த சொத்து அவர் கைவசம் இருந்தது. இதையும் இங்கே நினைத்துக் கொள்ளுங்கள்.
திருவண்ணாமலையில் அன்று நண்பர் பொதிய வெற்பன் சார்ந்த என் நண்பர்களுடன் நான் விவாதித்துக் கொண்டிருந்த இந்தத் தகவல்கள் இன்று என் நினைவுக்கு வருகிறது.
சில மார்க்ஸிய சிந்தனையாளர்கள் பெரியாரை முன்னெடுத்து திடீரென்று இப்பொழுது பேசத் தலைப்படுகின்றனர். இதனால் தலித் சமுதாயத்தவர்களை மார்க்ஸிய பதாகைக்குக் கீழ் கொண்டு வரலாம் என்று நினைப்பார்களேயானால் மார்க்ஸியவாதிகள் மீண்டும் பாரமான வரலாற்றுப் பிழை புரியத் தலைப்பட்டு விட்டார்கள் என்பதுதான் என் கருத்து.
மார்க்ஸியத்திற்குள்ளேயே ஒரு விவாதம் உள்வைக்கப் படுவது உண்டு. மார்க்ஸிய தலைவர்களே பிராமணியத்திலிருந்துதான் தரப் படுகிறார்கள் என்ற விவாதம் எங்கிருந்து பிறந்திருக்கும்? பெரியாரிய சிந்தனையை ஒரு சாயலில் புரிந்துக் கொண்ட மார்க்ஸிய நண்பர்களால்தான் என்பதையும் நினைவு கூறுங்கள்.
ஒருக்கால் இந்தக் குற்றச் சாட்டில் உண்மை இருக்குமானால் பார்ப்பணியம் இந்த சிந்தனையை எங்கிருந்து எடுத்திருக்கும்? பெரியாரிய வேறு ஒருவகையானப் புரிதலின் அடிப்படையில்தான் என்பதையும் மறந்து விடக் கூடாது.
இந்தச் சிந்தனையை இப்பொழுது தொட்டு வைப்போம். தொடர்ந்து வரக் கூடிய சிந்தனைகளில் இருந்து நமக்கும் சமூகத்திற்கும் நல்ல சிந்தனை கிடைக்கிறதா என்று காத்திருப்போம்.
No comments:
Post a Comment